ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

«Κάθε μέρα, έχουμε όλοι μια επιλογή να κάνουμε: να επιλέξουμε την αλληλεγγύη παρά τη σιωπή». 
                                                                                           Unicef

Η 4η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών το 1983, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αφορμή υπήρξε η επιθετικότητα του ισραηλινού κράτους κατά μεγάλου αριθμού παιδιών παλαιστινιακής καταγωγής.

Στόχος  είναι αυτή η μέρα να είναι μια μέρα κινητοποίησης για όλους και όλες. Μια ημέρα που θα σταθούμε δίπλα σε όλα τα παιδιά που κινδυνεύουν και υποφέρουν από διαφορετικών ειδών κακομεταχείριση -φυσική, ψυχική και συναισθηματική.

Το 1989 υπογράφηκε από τα κράτη-μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που ρυθμίζει τις υποχρεώσεις των κρατών για την προστασία και προαγωγή των δικαιωμάτων του παιδιού. Το 1992 έγινε νόμος και στην χώρα μας (νόμος 2101/92). Αυτή περιλαμβάνει τρεις μεγάλες κατηγορίες δικαιωμάτων:

• Προστασία (από κάθε μορφής κακοποίηση, εκμετάλλευση, διάκριση, ρατσισμό, κ.λπ.)
• Παροχές (δικαίωμα στην εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια, την ψυχαγωγία, κ.λπ.)
• Συμμετοχή (δικαίωμα στην έκφραση γνώμης, την πληροφόρηση, τον ελεύθερο χρόνο, κ.λπ.)

Οι στατιστικές όμως συνεχίζουν να τρομάζουν: δύο εκατομμύρια παιδιά σκοτώθηκαν σε πολεμικές αναμετρήσεις κατά την τελευταία εικοσαετία, ενώ 20 εκατομμύρια έζησαν σε στρατόπεδα περίθαλψης προσφύγων. Ογδόντα χιλιάδες παιδιά πέφτουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας κάθε χρόνο στην Νότιο Αμερική και την Καραϊβική.

«Επειδή δε μπορείς να δεις τη βία κατά των παιδιών δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκεί... Κάνε το αόρατο ορατό».

Το 2013 η UNICEF εγκαινίασε την πρωτοβουλία «Τέλος στη Βία κατά των Παιδιών», καλώντας τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να αναγνωρίσουν τη βία κατά των παιδιών, να συμμετάσχουν σε παγκόσμια, εθνικά ή τοπικά κινήματα για τον τερματισμό της και να φέρουν νέες ιδέες για συλλογική δράση με αυτό το στόχο. Η πρωτοβουλία παρουσιάστηκε  με ένα δυνατό τηλεοπτικό σποτ με αφηγητή τον Πρεσβευτή Καλής Θέλησης της UNICEF Liam Neeson, που οδηγεί τον θεατή μέσα από μια σειρά σκηνές αόρατης βίας. «Επειδή δε μπορείτε να δείτε τη βία κατά των παιδιών δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκεί,» λέει ο Neeson. «Κάντε το αόρατο ορατό. Βοηθήστε μας να κάνουμε τη βία κατά των παιδιών να εξαφανιστεί. Ελάτε μαζί μας. Μιλήστε».

Ακούγοντας ή διαβάζοντας τη λέξη η "βία" το μυαλό στρέφεται γύρω από την σωματική κακοποίηση. Για να θεωρηθεί όμως, ένα άτομο κακοποιημένο, δεν χρειάζονται πάντοτε πληγές και σημάδια πάνω στο σώμα του.

Ανάμεσα στις μορφές βίας, διακρίνεται ένα είδος που συχνά υποτιμάται, καθώς δεν φέρει σωματικά σημάδια. Η εκδήλωση της ψυχολογικής κακοποίησης, η οποία παρόλο που δεν αφήνει σωματικές πληγές, φροντίζει να αφήσει ως αιώνια κατάλοιπα κάποια ίχνη συναισθηματικών διαταραχών και συμπεριφορών. Αναλυτές σε διάφορες έρευνες, προσπαθούν να θίξουν τις εκτάσεις και τις επιπτώσεις που λαμβάνει το φαινόμενο της "αόρατης" για πολλούς, λεκτικής βίας.  

Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν τέτοια μορφή βίας, γεμίζουν τον εαυτό τους ενοχές, γίνονται αυτοκαταστροφικά όντα και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια προσέγγισης τους από τους υπολοίπους. Ακριβώς επειδή δύσκολα θα παραδεχτούν πως κάποτε έγιναν αποδέκτες μιας βίαιης ψυχολογικής συμπεριφοράς, χρησιμοποιούν συνήθως μια αμυντική, επιφυλακτική στάση για τους υπόλοιπους, θέτοντας στο περιθώριο τον ίδιο τους τον εαυτό.

Εκείνο το οποίο “προκαλεί ζημιά”, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι πως η ψυχολογική κακοποίηση δεν θεωρείται το ίδιο "σοβαρή" με τη σωματική και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Η ψυχολογική βία ωστόσο, μπορεί να συμβεί παντού. Η επιθετικότητα απέναντι στα παιδιά μπορεί να ξεκινήσει από την πιο "απλή" μορφή και με τον καιρό να πάρει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις που θα τραυματίσουν παντοτινά την ψυχολογία και την ψυχή ενός παιδιού. Καμία μορφή επιθετικότητας δεν είναι λιγότερο "επιθετική" απέναντι στα παιδιά και αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε όλοι μας υπόψιν.

Όπως παρατηρεί ο επικεφαλής μελέτης, που βρίσκεται δημοσιευμένη στο "American Psychological Association", Joseph Spinazzola, "Στην παιδική ηλικία, η ψυχολογική κακοποίηση υπερισχύει των υπόλοιπων μορφών κακοποίησης, όπως και τα καταγεγραμμένα περιστατικά των νέων θυμάτων. Για αυτούς τους λόγους, η πρόληψη του φαινομένου θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης των περιστατικών".

Οι ερευνητές ανέλυσαν το ιστορικό ψυχικής υγείας 5.616 παιδιών που είχαν δεχτεί σε κάποια περίοδο της ζωής τους έναν ή περισσότερους από τους διαδεδομένους τύπους βίας: ψυχολογική κακομεταχείριση, (συναισθηματική κακοποίηση ή συναισθηματική αμέλεια), σωματική ή σεξουαλική βία. Η πλειοψηφία των παιδιών και συγκεκριμένα, το 62% είχε δεχτεί ψυχολογική κακοποίηση και περίπου το 24% όλων των περιπτώσεων είχε δεχτεί κάποιες τυπικές μορφές ψυχολογικών εκβιασμών, όπως bullying, τρομοκρατική συμπεριφορά, λεκτικές απειλές.

Η Unisef για πάνω από 70 χρόνια, υπερασπίζεται το δικαίωμα κάθε παιδιού στην ισότητα, την υγεία, την εκπαίδευση, τις ευκαιρίες, την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια. Αυτά τα δικαιώματα ανήκουν σε κάθε παιδί και κάθε άτομο στον κόσμο εξίσου. Την τελευταία εβδομάδα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι - ειδικά νέοι - έχουν βγει στους δρόμους σε όλο τον κόσμο για να φωτίσουν τις ανισότητες και τις αδικίες. Οι διαδηλωτές απαιτούν τον τερματισμό του ρατσισμού, των διακρίσεων και της ανισότητας που αντιμετωπίζουν οι καταπιεσμένοι άνθρωποι για γενιές, σε κάθε κοινωνία. Μας υπενθυμίζουν ότι κάθε μέρα, έχουμε όλοι μια επιλογή να κάνουμε: να επιλέξουμε την αλληλεγγύη παρά τη σιωπή. Αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους με το σεβασμό και την αξιοπρέπεια που τους αξίζει, κάνουμε ένα ακόμη βήμα προς έναν καλύτερο, πιο δίκαιο και ειρηνικό, κόσμο για όλους #StandUp4HumanRights

Πηγές: 

• UNICEF https://www.unicef.org/
• iefimerida.gr  https://www.iefimerida.gr
• Χαμόγελο του Παιδιού https://www.hamogelo.gr/
• Ηνωμένα Έθνη www.unenvironment.org
• ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ, www.amna.gr
• www.cnn.gr